Medycyna Nauka

Terapia Selinexor

Naukowcy z Mount Sinai po raz pierwszy zidentyfikowali geny, które pozwalają przewidzieć dobrą odpowiedź na ważną nową terapię na raka krwi, który może mieć poważne skutki uboczne dla niektórych pacjentów.

Terapia, selinexor, jest częścią wielu przełomowych terapii dla nowotworu krwi, jakim jest szpiczak mnogi, ale możliwość skierowania jej do pacjentów, którzy odnieśliby największe korzyści, pozostawała nieuchwytna aż do teraz, zgodnie z badaniem opublikowanym w JCO Precision Oncology w czerwcu.

Naukowcy z Mount Sinai sekwencjonowali RNA guzów szpiczaka mnogiego od pacjentów leczonych selinexorem i zidentyfikowali sygnaturę trzech genów, które były aktywowane u pacjentów, którzy mieli pozytywne odpowiedzi. Zatwierdzili sygnaturę w niezależnej grupie pacjentów, którzy uczestniczyli w międzynarodowym badaniu klinicznym, które doprowadziło do zatwierdzenia leku przez Food and Drug Administration (FDA).

„Ta sygnatura ma ważne znaczenie kliniczne, ponieważ może zidentyfikować pacjentów, którzy najprawdopodobniej odniosą korzyści z leczenia opartego na selinexorze, zwłaszcza we wcześniejszych liniach terapii” – powiedział jeden ze starszych autorów, Alessandro Lagana, PhD, adiunkt nauk onkologicznych w The Tisch Cancer Institute w Mount Sinai i adiunkt genetyki i nauk genomowych w Icahn School of Medicine w Mount Sinai.

Nasze odkrycia stanowią podstawę do poprawy selekcji pacjentów do leków celowanych przy użyciu małego panelu genów, aby kierować precyzyjnym stosowaniem tych leków w rzeczywistych scenariuszach, w tym nawrotów po CAR-T, coraz ważniejszym wyzwaniem klinicznym w szpiczaku.”

Samir Parekh, MD, dyrektor Translational Research in Myeloma, The Tisch Cancer Institute at Mount Sinai

Powiązane historie

Wyższa dawka insuliny jest pozytywnie związana z zachorowalnością na raka, wynika z badania

Poprawa obrony immunologicznej przed rakiem krwi

Nowe wytyczne dotyczące badań przesiewowych i diagnostyki raka piersi pomagają ludziom zrozumieć ich osobiste ryzyko

Samir Parekh jest drugim starszym autorem badania.

Selinexor okazał się pomocny dla pacjentów, którym nie udało się zastosować innych zatwierdzonych przez FDA terapii szpiczaka mnogiego. Jednak większość pacjentów przyjmujących lek doświadcza efektów ubocznych, czasami poważnych, dlatego ważne jest, aby zidentyfikować pacjentów, którzy odpowiedzą pozytywnie i potencjalnie rozszerzyć zastosowanie leku na pacjentów, którzy nie zawiedli w innych terapiach.

Naukowcy z Mount Sinai zidentyfikowali trzy geny, WNT10A, DUSP1 i ETV7, sekwencjonując guzy około 100 pacjentów ze szpiczakiem mnogim, którzy otrzymali lek. Znaleźli również sygnaturę trzech genów u pacjentów z rakiem mózgu glioblastoma, którzy dobrze zareagowali na selinexor.

W wyniku tego badania firma Mount Sinai rozpoczęła dalsze badania nad testami tej sygnatury w celu identyfikacji pacjentów, którzy mogą odnieść korzyści z zastosowania selinexoru u pacjentów, którzy kwalifikują się do stosowania leku, jak również u pacjentów, którzy uczestniczą w rozpoczynającym się wkrótce badaniu klinicznym z zakresu medycyny precyzyjnej.